بسکتبال

 

حرکت‌های بدون توپ

یکی از مشکل‌ترین وظایف در مربی‌گری، آموزش حرکت‌های بدون توپ (آهن‌ربای بازی‌ها) به بازیکنان است. یک بازیکن بتنهایی (با پنج بازیکن در تیم) 80% زمان بازی در حمله را بدون توپ‌بازی خواهد کرد.

مطالب فوق اهمیت قابل توجهی برای پیشرفت در مهارت‌های فردی بدون مالکیت توپ را بیان می‌کند. اغلب مربیّان بر این باورند که این قسمت مشکل‌ساز با اغلب بازیکنان جوان است. بازیکنان اغلب مجذوب توپ هستند و به نظر می‌رسد تقریباً به طرز ناراحت کننده‌ای در حمله، جذب توپ می‌شوند. وقت قابل توجهی باید در آموزش این مطلب صرف شود که حرکت‌های بدون توپ، دارای همان اهمیت هستند که به وجود آوردن موقعیت گل، در حرکت‌های با توپ صورت می‌گیرد. کمک به بازیکنان در فهم این مطلب، کلید تشویق آنها برای اجرای حرکت‌های با هدف در زمان مالکیت توپ است.

 

 

اصول بنیادی حرکت‌های بدون توپ

برای حرکت کردن موثر بازیکنان بدون توپ، اصول اساسی و مشخصی وجود دارد که باید در آنها کسب مهارت کنند و در زمین به خاطر بیاورند.

• هوشیار باشید و یاد آورید که همه حرکت‌ها، روی زمین آغاز می‌شوند.

• با تسلط، تعادل و چابکی حرکت کنید.

• با هدف حرکت کنید، بازیکنان باید از حرکت هم تیمی‌های خود آگاه باشند و تمرکز خود را روی راهبردی کلی تیم، حفظ کنند.

• موقعیت توپ و مدافعان را مورد مطالعه قرار دهید. حالت‌های بازی تیم معین‌کننده کلیه حرکت‌هایی است که فرد باید انجام دهد، اما این حرکت‌ها باید در ارتباط با موقعیت و حرکت‌های توپ و هم‌چنین مدافعان، اجرا شود. بازیکنان باید بیاموزند تا خود را به مناطق آزاد زمین برسانند، جایی که می‌توانند پاس دریافت کنند.

• آزاد شدن یا خالی کردن منطقه- اولین هدف از حرکت بدون توپ آزاد شدن برای دریافت پاس از کسی است که توپ را در دست دارد. بازیکنان باید یاد بگیرند ابتدا برای آزاد شدن و دریافت پاس تلاش کنند و اگر ممکن نشد، راه را برای بازیکنان دیگر باز کنند.

 

دست‌ها و پاها

به بازی‌كنان بیاموزید كه مفاصل (مچ پاها، زانوها، انتهای ران‌ها، آرنج‌ها و مچ‌ها) خود را خمیده و آماده نگاه دارند. دست‌ها و پاها باید خمیده و نزدیك بدن قرار گیرند تا تعادل و چابكی آن حفظ شود. به یاد آورید تمامی كف پا باید با زمین تماس داشته باشد. به بازیكنان یادآوری كنید كه بدن را پایین نگاه دارند یعنی زاویه پشتی زانوها بینº90 وº120 باشد تا مركز ثقل بدن به زمین نزدیك شود.

 

نكته‌های قابل توجّه مربیان در مورد حالت ایستادن مناسب

·آماده حركت باشید. ·زانوها را خمیده و سرو دست‌ها را بالا نگاه دارید؛ بدن را پایین آورید. ·حالت خود را حفظ كنید. وزن خود را روی تمامی پا تقسیم كنید، در حالی كه پاشنه‌ها روی زمین است.

شروع‌ها، گام برداشت‌ها و توقّف‌ها

شروع حركت، گام برداشتن (چرخش، تغییر مكان، تغییر جهت) و توقف، حركت‌های بنیادینی هستند كه برای حركت مؤثّر و مفید از حالت ایستادن مناسب یا رسیدن به این حالت، استفاده می‌شود. اینها حركت‌های دفاعی و تهاجمی نامیده می‌شوند. قانون مربی‌گری را به خاطر آورید: ابتدا صحیح انجام دادن كار را آموزش دهید (انجام صحیح مهارت)، سپس آن را با چابكی انجام دهید و سرانجام همواره آن را در زمان مناسب انجام دهید.
سرعت تمامی بدن یك بازیكن مهم است، امّا نه به اندازه چابكی (سرعت دست و پا). شما به عنوان یك مربی نیاز به تلاش برای پیشرفت چابكی‌ هر بازیكن دارید. توجّه عمیق بازیكنان شما باید معطوف به سریع فكر كردن و چابك بودن باشد.

 

فصل 1

حرکتهای پایه

یکی ازابتدایی ترین وظایف مربیان، آموزش نحوه حرکت و کنترل بدن، به بازیکنان است. حرکتهای پایه گاهی زیربنای بسکتبال نامیده می شوند. این حرکتهای اصول اساسی هستند که هر بازیکنی باید فرا بگیرد.

لازم است هر بازیکن بیاموزد چگونه مؤثّر (زیرا هدف نهایی انجام صحیح کار است) و همچنین مفید (حرکت در بهترین طریق) حرکت کند. به آنها یاد داده برای کاستن از حرکتهای اضافی زمان و مکان را در نظر داشته باشند تا در چابکی و تعادل، کسب مهارت کنند. به بیان دیگر، بازیکنان باید بدون هدف حرکت نکنند.

بسکتبال بازی چابکی (دست و پا) و سرعت (حرکت کل بدن) در زمان مناسب است. آموزش باید همواره به این اصل تکیه داشته باشد: انجام کار صحیح – همراه با چابکی – و بعد، انجام حرکت صحیح و سریع در زمان مناسب.

پنج حالت و حرکت اصلی که باید آموزش داده شوند عبارتند از: طرز ایستادن، شروع حرکت، گام برداشتن، توقف و پرش.

 

حالت ایستادن مناسب (وضعیت)

بازیکنان باید بیاموزند که در هر لحظه آماده حرکت باشند و عادت ایستادن صحیح ورزشی برای حرکتهای سریع را در خود تقویت کنند. آموزش حالت ایستادن یک کار پرمشقت است و هنگام کار با بازیکنان تازه کار باید صبور بوده، زیرا آنها ممکن است قدرت و استقامت عضلانی برای حفظ حالت بدن برای مدت طولانی را نداشته باشند.

به بازیکنان آموزش داده شود که هنگام ایستادن، حالت مناسبی داشته باشند (آماده بودن برای هر چیز، احساس چابکی). باقی بودن در حالت ایستادن مناسب کار سختی است؛ آنها باید حالت راحتی داشته باشند در حالی که یک حالت سخت، غیرطبیعی و قوز کرده به خود گرفته اند. بطور متوالی کسب و حفظ حالت ایستادن صحیح به آنها یادآوری شود. اگر به موقع بر حالت ایستادن تأکید شود، بازیکنان و بطور خودکار آن را یاد می گیرند.